کاری که باغچه بان برای الفبا کرد

 
باغچه بان واقعا که بود؟ نام باغچه بان را حالا دیگر همه بچه های ایران زمین شنیده اند ا ما جزئیات زندگی اش را شاید خیلی ها ندانند. میرزا جبار عسگرزاده یا همان باغچه بان خودمان یک آموزگار ساده مدرسه دولتی احمدیه شهر مرند بود که به خاطر کوشش های بی دریغش در تعلیم و تربیت و بهداشت شاگردان ، مورد توجه مدیر کل فرهنگ آذربایجان قرار گرفت و در اواخر اردیبهشت سال 1299 شمسی به تبریز منتقل شد. همین موقع بود که جبار چون شیوه تدریس الفبای فارسی را نارسا دید، روش تازه ای برای تدریس آن ابداع کرد که آن زمان سروصدای زیادی راه انداخت.
 

جبار در سال 1302 اولین کتابش را که برنامه کار آموزگار بود، نوشت و در کنار آن کتاب الفبای آسان را هم منتشر کرد که اولین کتاب الفبا آموز خودش محسوب میشود. در این کتاب برای اولین بار روش جدیدی مطرح شد که به آن روش ترکیبی یا روش آمیخته باغچه بان می گیوند. این شیوه با روشی که در مکتبخانه ها و مدارس قدیم ایران به کار گرفته می شد متفاوت بود اما شبیه به شیوه تحلیلی که در مدارس جدید آن روزگار به کار می رفت هم نبود. در شیوه باغچه با ن ابتدا کل کلمه را که کلمه کلید نامیده می شود به کودک نشان میدهند و سپس در قالب آن ، حروف جدید را به کودک می آموزند یعنی کل و جزء کلمه به طور همزمان تعلیم داده میشود بنابراین هم در تهیه مواد آموزشی و هم در تدریس، محوریت خاصی در کتاب اول ابتدایی دارد.

 

جبار با نوشتن کتاب های دیگر همچون بازیچه الفبا (1311)، دستور تعلیم الفبا (1314)، الفبای سربازان (1323) ، الفبای خودآموز برای سالمندان (1326) اسرار تعلیم و تربیت یا اصول تعلیم الفبا(1327) روش ترکیبی را به تکامل رساند، بنابراین روش مذکور با وجود گذشت این همه سال به عنوان مترقی ترین روش آموزشی همچنان در مدارس ایران مورد استفاده قرار می گیرد.

 

دوشنبه بیست و دوم 7 1387
X