ناشنوا باید با چشم خود بشنود
امروزه زبان با چهار رکن اصلی: شنیدن، گفتن، نوشتن و خواندن، کامل ترین وضعیت ارتباطی را پیدا کرده است. ولی انسانها آرزو دارند روزی برسد که درک فکر افراد راحت تر صورت گیرد، مثلاً بتوان در یک چشم به هم زدن انبوه اطلاعات و اخبار را به دیگران منتقل کرد و یا بدون حرف زدن دیگران و بدون مداخله گوش در شنیدن و بدون اندام گفتاری در سخن گفتن و نوشتار بتوانیم از نیات دیگران آگاه شویم و به افکار آنان دست یابیم.
علم تله پاتی و هیپنوتیزم در جهت دستیابی به این آرزوی انسان حرکت می کند و موفقیت های چشمگیری نیز عاید انسان گردیده است. هر یک از شما از طریق وسایل ارتباط جمعی به این نکات برخورد کرده اید که:
* یک مرتاض هندی با قدرت نگاه خود قطاری را از حرکت باز داشت!!
* زنی در شوروی قادر است از طریق نگاه، از پشت دیوار با خبر شود!!
* مردی که تکنیسین هواپیما بود و بر اثر سقوط از روی بال هواپیما دچار به هم ریختگی عصبی گردیده است قادر است با نگاه کردن به افراد از گذشته و آینده آنها باخبر شود!!
* فردی که قدرت بینایی خارق العاده ای دارد بدون استفاده از هیچ دستگاه پزشکی قادر است سنگ مثانه و سنگ کلیه را در داخل بدن انسان تشخیص دهد!! و...
چشم، یکی از اعضای بسیار حساس موجود زنده از جمله انسان است، در دایره یادگیری انسان بیشترین سهم آموخته ها از طریق قوه باصره یا بینایی است. روانشناسان یادگیری، سهم بینایی را در بین حواس پنجگانه انسان در دایره یادگیری ۸۱% ذکر کرده اند که در مقابل ۱۳% سهم شنوایی و ۵/۳% قوه بویایی و ۵/۱% قوه چشایی بسیار بالاست. افراد ناشنوا که قدرت شنیداری ندارند، چشم را جایگزین گوش می کنند به نحوی که با تمرکز بر روی لب خوانی و گفتارخوانی قادرند حتی از نیمرخ صحبت دیگران را بفهمند. نظر به این که بیش از یک سوم از حروف فارسی، حلقوی و حنجره ای است و از نظر و دید یک ناشنوا پنهان و ناپیداست حدس زدن جایگاه حروف در موقع ادای جملات کاری بس دشوار و توان فرساست، ولی ناشنوایان به دلیل نیاز، به آن پرداخته و مسلط می شوند. ناشنوایان با به کارگیری مداوم چشم بیش از افراد عادی و شنوا از نظر بینایی مهارت پیدا می کنند و قادر به انجام امور حساس و ظریفی که به مهارت چشم نیاز دارد، خواهند شد. به همین سبب ناشنوایان از عهده انجام کارهای عملی که به هماهنگی دید و دست نیاز دارد به خوبی برمی آیند.
«کامران رحیمی» مؤلف کتاب «آدمهای سنگی» که خود ناشنواست از قدرت بینایی فوق العاده خود تعجب می کند و می گوید: «وقتی که کمبود خواب نداشتم و در حالت عادی بودم می توانستم با یک نگاه فکر دیگران را بخوانم و به آنها فرمان دهم و هر طور که بخواهم آنها را جابه جا کنم.»
مردم می گویند: «پشت دیوار سکوت چه خبر است؟»
«راه خاموش موفقیت چگونه است؟ چه هیاهویی در دنیای سکوت وجود دارد.»
«گراهام بل» یکی از پیشکسوتان آموزش ناشنوایان در جهان معتقد بود که: «ناشنوا باید با چشم خود بشنود.» بنابر این در تعلیم و تربیت و زندگی یک ناشنوا، چشم مرکز یادگیری و نگاه؛ محل فرهنگ، و سکوت، همه حرف است. این راز نگاه و این پیچیدگی ارتباط و این فن مرموز مراوده است که شاعر بزرگی چون «غلامعلی رعدی آذرخشی» را واداشته که پرده از اسرار نگاه برادر کر و لالش بردارد و قصیده ای زیبا بسراید.
ای که از گوش و زبان ناشنوا بودی و گنگ
زندگی نو کن و بستان ز گذشته ناتوان
پریسا کریمی مقدم «کارشناس کودکان استثنایی»